நான் கம்ப்யூட்டர் சென்டரில் டீச்சராக வேலை பார்த்து கொண்டிருந்தேன். நான் வேலை பார்க்கும் சென்டரில் என் ஓனரும், கூட வேலை செய்ய ஒரு பொண்ணும் (பேர் சுமித்ரா, வயசு 19) இருந்தோம்.
நண்பர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம். என் பெயர் ரஹ்மான். என்னுடைய நண்பர்களுக்கு என் வாழ்வில் நடந்த இனிய சம்பவத்தை சொல்லலாம் என்று நினைக்கிறேன். இது உண்மையில் நடந்த கதை.
இப்ப எனக்கு திருமணம் ஆகி 2 பையன்கள் உள்ளனர். சுமார் 7 வருடங்களுக்கு முன்பு நான் கம்ப்யூட்டர் சென்டரில் டீச்சராக வேலை பார்த்து கொண்டிருந்தேன். நான் வேலை பார்க்கும் சென்டரில் என் ஓனரும், கூட வேலை செய்ய ஒரு பொண்ணும் (பேர் சுமித்ரா, வயசு 19) இருந்தோம். பாஸ் கம்ப்யூட்டர் சர்வீஸ் வேலைக்காக அடிக்கடி வெளியில் சென்று விடுவார். ஆபீஸ் பொறுப்பை பார்க்க சுமித்ராவும், பாடம் எடுக்க என்னையும் மட்டுமே எங்கள் பாஸ் நியமித்திருந்தார். ஏங்கள் சென்டருக்கு மாணவர்களை விட மாணவிகள் தான் அதிகமாக வருவார்கள். ஏனென்றால் அவர்களுக்குத்தான் எதையும் கற்றுக் கொள்ளும் ஆர்வம் அதிகம். மேலும் எங்கள் சென்டருக்கு இல்லத்தரசிகளும் வருவார்கள். அதில் கல்பனாவும் ஒருத்தி. சும்மா கும்மென்று இருப்பாள். அவள் வயது 29. சைஸ் 36D-42-36. கொஞ்சம் அதிகம்தான் என்றாலும் நச் ஃபிகர். அந்தக்காலத்து நடிகை மஞ்சுளாவையும், கே.ஆர். விஜயாவையும் ஞாபகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். அந்தளவு உடம்பு. சும்மா மதமதன்னு இருக்கும். இவ வீட்டுக்காரன் மிலிட்டரியில் இருக்கான். வருடத்திற்கு ஒருமுறை லீவில் வந்துட்டு போவான். சுரி விடுங்க அவன் கதை நமக்கெதுக்கு. நம்ம கல்பனா சாரி என் கல்பனாகிட்ட வருவோம்.
சென்டருக்கு எத்தனை இளவயசு பெண்கள்; படிக்க வந்தாலும் என் மனம் கல்பனாவையே சுற்றி சுற்றி வந்தது. அந்தளவுக்கு கல்பனா என்னை கவர்ந்து விட்டாள். கல்பனாவும் என்னிடம் டீச்சர் என்பதையும் தாண்டி ஒரு வித பிரியத்துடன் பழகி வந்தாள். அன்று ஒரு நாள் மதியம் கிளாசுக்கு வந்த கல்பனா வழக்கமாக உட்காரும் கம்ப்யூட்டர் முன் உக்கார்ந்து வேலை பார்க்கவும், அந்த கம்ப்யூட்டர் வைரஸ் தாக்குதலால் அடிக்கடி ஹேங்க் ஆகி அவளை சலிப்படைய செய்தது. ஊடனே என்னை அழைத்தாள். நான் அருகில் சென்று கம்ப்யூட்டரை கீபோர்டுகளை தட்டியவாறு அருகில் நின்றேன். அன்று அவள் போட்டிருந்த சென்ட் வாசம் என்னை கிறங்கடித்தது. அதில் மயங்கி நான் அவள் கழுத்தை பார்த்தேன். அழகான பொன்னிற கழுத்து. அவளை மேலிருந்து கீழாக ஆராய்ந்தேன். மானிட்டரில் ஆண்டிவைரஸ் ஸ்கேனர் வைரஸை தேடிக்கொண்டிருந்தது. என் கண்களோ அவள் உடம்பை ரசித்துக் கொண்ருந்தது. அன்று கல்பனா மஞ்சள் நிற சுடிதார் போட்டிருந்தாள். நான் மேலிருந்து பார்க்கும்போது இரண்டு முயல் குட்டிகளுக்கு இடையில் பள்ளம் சற்று தூரம் பொன்னிறத்தில் தெரிந்து மறைந்தது. அதைப் பார்க்கும் போதே என் தம்பி விரைக்க ஆரம்பித்தான். என் பார்வையின் உறுத்தலால் அவள் சடீரென்று தலையை தூக்க, நானும் பார்வையை உயர்த்த இரண்டு பேரின் கண்களும் சந்தித்துக்கொண்டன. ஏனக்கு அவள் கண்ணிலிருந்து மின்சாரம் பாய்ந்தது போல் இருந்தது. என்ன சார் இப்படி பார்க்கறீங்க என்று கேட்டதும் பயத்தால் எனக்கு பேச நா வரவில்லை. ஒண்ணுமில்லை மேடம், என்று திணறியவாறே சொல்லிவிட்டு உடனடியாக அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து ஆபீசு ரூமிற்கு வந்து விட்டேன். என் மனம் ஒரு நிலையில் இல்லை. இவ்வளவு நாள் நல்ல பெயர் வாங்கிய நாம் இப்போது கெட்ட பெயர் வாங்கிவிடுவோமா என்று எண்ணினேன். என் முகத்தை பார்த்த சுமித்ரா என்ன சார் ஆச்சு உங்க முகம் இப்படி வேர்த்து இருக்கு என்று கேட்டாள். அப்போது சார் இதுரை பார்க்கததை எதையாவது பார்த்து பயந்திருப்பார. அதான் என்ற குரல் கேட்கவும் திரும்பி பார்த்தேன். அங்கு கல்பனா நின்றிருந்தாள். நீங்க சிஸ்டத்தில் வைரஸ் ஸ்கேன் பண்ணி வைங்க நான் நாளைக்கு வரேன் என்று சொல்லிவிட்டு சென்று விட்டாள்.
அன்று இரவு நான் குளித்து விட்டு சாப்பிட போகும்போது போன் வந்தது. எடுத்துப் பேசினேன். ஏதிர்முனையில் கல்பனா பேசினாள். என்னங்க ரஹ்மான் சார் சாப்பிட்டாச்சா? என்று கேட்டாள். என்ன இந்த நேரத்தில திடீர்னு போன் பண்ணிருக்கீங்க என்ன விசயம்? ஏன்று கேட்டேன். இல்ல சார் நீங்க மதியம் பண்ணின காரியத்தால் என்னால சாப்பிட முடியல, தூங்கவும் முடியாது மனசு ஒரு நிலையில் இல்லை என்றாள். சாரி மேடம் என்றேன். அதற்கு அவள் நீங்க பண்ண காரியத்துக்கு போன்ல சாரி சொன்னா போதுமா? ஏன்றாள். சரி நான் என்ன பண்ணட்டும்? என்றேன். நீங்க நேர்ல பார்த்து சாரி சொல்லனும் அப்பத்தான் என்னால் ஏத்துக்க முடியும் என்றாள். சரி மேடம் நாளைக்கு நான் சாரி சொல்றேன் என்றேன். இல்லை ரஹ்மான் சார் நாளைக்கு நானும் என் அத்தையும் வெளியூர் போறோம். ஆதனால சென்டருக்கு வரமாட்டேன். நாளை மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை காலைல நீங்க வீட்டுக்கு வாங்க வந்து சாரி சொல்லுங்க என்றாள். நானும் சிறிது தயக்கத்துடன் சரி மேடம் என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்து விட்டேன்.
ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை சரியாக 9 மணியளவில் கல்பனா வீட்டுக்கு போய் காலிங்பெல்லை அமுக்கினேன். இதோ வர்றேன். என்றபடி வந்து கதவை திறந்த கல்பனா ஆச்சரியத்துடன் வாங்க சார், என்ன வராம போயிருவீங்களோனு நெனச்சேன் என்றபடி சோபாவில் உட்காரச் சொல்லிவிட்டு வேகமாக பின்புறம் குண்டியை ஆட்டிக் கொண்டே உள்ளே சென்றாள். நூன் ரூமை பார்வையால் அளந்தபடி இருக்க சில்லென்ற சர்பத்துடன் வந்து என்னிடம் கொடுத்து சாப்பிட சொல்லிவிட்டு சோபாவில் என் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள். சர்பத்தை குடித்தவாறே வீட்டில் யாருமில்லையா என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள் நேத்தைக்கு ஊருக்கு போனதால் அத்தையை அங்கேயே விட்டுவிட்டு வந்துவிட்டேன். அத்தை ரெண்டு நாள் கழிச்சுத்தான் வருவாங்க. அப்புறம் எனக்கு குழந்தைகள் எல்லாம் இல்லை. ஆதான் நான் மட்டும் தனியா இருக்கேன் என்றாள். நான் சர்பத்தை குடித்து முடித்துவிட்டு சாரி மேடம் என்றேன். எதுக்கு என்றாள். இல்லை அன்னைக்கு மதியம் நான் அப்படி நடந்துக்கிட்டதுக்காக என்றேன் தயங்கியவாறே. அன்னைக்கு மதியம் என்ன பண்ணீங்க. என்றாள் ஒன்றும் தெரியாதவளாய். நான் தயங்கியவாறே ஆனால் தெளிவாக உங்க மாரை உத்துப் பார்த்தேன். அதை நீங்க கவனிச்சுட்டு என்மேல ஏதாவது தப்பான அபிப்ராயம் வச்சிருப்பீங்களே அதுக்காகத்தான் என்றேன். என்ன சார் புருசன் கூட இல்லாம தனியா இருக்கற என்னப் பாத்து எத்தனையோ பேர் கண்ணாலயே கற்பழிக்கும்போது எனக்கு புடிச்ச நீங்க என் மாரை பார்த்ததுதானா எனக்கு கோபம் வரப்போகுது. என்று சிரித்தவாறு சொன்னாள்.
No comments:
Post a Comment