Monday, November 2, 2009

கூதிபுரத்து இளவரசி - பாகம் 1

மதனாறு என்று அழைக்கப்படும் மதன நீராற்றுக் கரையில் இரு புறமும் பூக்கள் சொரிந்த மரங்களால் சூழப்பட்ட ராஜபாட்டையில் வெண்பட்டின் வெண்மையை தோற்கடிக்கும் வகையில் நிறம் கொண்ட உயர்ந்த சாதி குதிரை ஒன்று மெல்ல நடை போட்டு சென்று கொண்டிருந்தது. நதியின் இரு புறமும் கூதிபுரத்திற்கு இயற்கை அளித்த வனப்புகளை விழியால் பருகிக்கொண்டே குதிரையின் மேல் உட்கார்ந்து பயணித்துக் கொண்டிருந்தான் நம் கதாநாயகன் வெண்குஞ்சான். கரிச்சானூர் என்று அழைக்கப்படும் தன் நாட்டின் வனப்பு இதற்கு எந்த விதத்திலும் குறைந்தது அல்ல என்ற நினைப்பு அவன் மனத்துக்கு
மிகவும் தெம்பை அளித்தது.

இவ்வாறு அவன் இயற்கையின் இன்பத்தில் மனத்தை பறிகொடுத்து பயணத்தை தொடர்ந்து கொண்டிருந்தபோது தான் நாலைந்து பெண்களின் அந்தக் கூக்குரல் கேட்டது."இளவரசியை சுழல் இழுத்துச் செல்கிறது, யாராவது காப்பாற்றுங்கள். காப்பாற்றுங்கள். ". காப்பாற்றுங்கள் என்ற வார்த்தைகள் மட்டும்தான் தெளிவாக கேட்டது. குரல் கேட்டவுடன் அவன் குரல் எந்த திசையிலிருந்து வருகிறது என்று சுற்றும் நோக்கினான். அந்தப்பாதையின் இடது புறத்தில் ஒரு ஒத்தையடி பாதை செல்வதையும் அந்தப் பாதையின் இறுதியிலிருந்து தான் அந்தக்குரல் வருவதையும் அவனால் உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது. உடனே அவன் குதிரை வேகமாக அந்தப்பாதையினூடே செலுத்தினான். அரை காததூரம் பின்புறமாக சென்ற அந்தப்பாதையின் முடிவில் மதனாறு தன் முழு வேகத்துடன் சுழித்துக் கொண்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அதன் கரையில் ஆறு சேடிப்பெண்கள் கத்திக்கொண்டு அங்குமிங்கும் அலைந்து கொண்டிருந்தார்கள். நதியின் கரையிருந்து சிறிது தூரத்தில் ஒரு பெண்ணின் கைகள் மட்டும் மேலே மட்டும் தூக்கி அலைந்து கொண்டிருந்தது.


அந்தக்காட்சியைக்கண்டவுடன் குதிரையின் கடிவாளத்தை இழுத்த வேகத்தில் ஆற்று நீரில் குதித்தான். ஆறுகளின் தேசம் என்று அழைக்கப்படும் கரிச்சானூரில் பிறந்து வளர்ந்த அவனுக்கு அந்த ஆற்றில் நீந்துவது எளதாகவே இருந்தது. சீக்கிரத்திலேயே அந்தப்பெண்ணின் அருகில் வந்து விட்டான். இப்போது கைகளும் உள்ளே முழுகி அவளின் அடந்த கூந்தலின் நுனிப்பகுதி நீரின் பரப்பில் தெரிந்தது.

அந்தக்கூந்தலுக்கு கீழே கையை விட்டு ஒரு கையால் கூந்தலைப்பிடித்துக்கொண்டு இன்னொரு கையால் திரும்பி நீந்தினான் வெண்குஞ்சான். கரைக்கு அருகில் வந்ததும் இரண்டு கால்களையும் நன்றாக ஆற்றின் தரையில் ஊன்றிக்கொண்டு அந்தப் பெண்ணை தன் இரும்பு போன்ற இரு கைகளால் தூக்கிக் கொண்டு புற்கள் அடர்த்தியாக இருந்த புல் மெத்தையில் அந்தக் கொடியிடையாளை பூவை வைப்பது போன்று படுக்க வைத்தான். தன் கண்களால் அந்தப் பெண்ணை ஆராயவும் முற்ப்ப்ட்டான்.

அந்தப் பெண்ணின் முகத்தில் ராஜ களை திவ்யமாக இருந்தது. முகத்துக்கு கீழே இறங்கிய அவன் கண்கள் வியப்பினால் நிலை குத்தி நின்றன. வெண்மையும், சிகப்பும், மஞ்சள் தேய்த்து குளித்ததால் சேர்ந்த மஞ்சள் நிறமும் சேர்ந்து அவன் இதுவரை பார்த்தறியாத நிறத்தில் இருந்த அந்த கழுத்தில் கிடந்த நீல முத்து மாலையாக தான் இருந்திருக்கக்கூடாதா என்று அவன் மனம் ஒரு கணம் சஞ்சலப்பட்டது. அவள் உடலில் வெண் பட்டை சுற்றி அதை பின்னால் கட்டி இருந்தாள். அந்த வெண்பட்டு நன்றாக நீரில் நனைந்திருந்தாலும் அந்தத் துணி இறுகக்கட்டி இருந்ததாலும் அவளின் அங்கங்கள் முக்கால்வாசியை அவன் பார்க்க முடிந்தது.

அவளுக்கு 18 வயதுக்கு மேல் இருக்காது அவள் முகத்தைப்பார்த்தால். ஆனால் அவளின் அவயவங்கள் அபிரிதமான வளர்ச்சியை பெற்றிருந்தன. புடைத்து நின்ற அவளின் முலைகள் அவனின் இரண்டு கைகளுக்கும்
அடங்காது போல் தெரிந்தன. அந்த முலைகளின் மேல் இருந்த கருப்பு வளையங்களின் நடுவில் இருந்த முலைக்காம்புகள் அவள் பஞ்சு போன்ற முதன் முறையாக ஒரு ஆடவன் கைப்பட்டதால் விம்மிக்கொண்டு நின்றன. முலைகளுக்கு கீழே இருந்த குழிந்த வயிற்றை தாங்கி இருந்த இடை இருக்கிறதா இல்லையா என்பதற்கு புலவர்களை வைத்து கவிப்போட்டியே நடத்தலாம். திடீரென்று விரிந்த அவளின் தொடைகளுக்கு இடையில் இருந்த அவளின் மன்மத பீடம் நன்றாக உப்பி இருப்பது நனைந்து ஒட்டிக்கொண்டு இருந்த அவளின் துணியில் தெரிந்த்தது.

ஐந்து வினாடிகளில் அவள் உடலின் ஆராய்ச்சியை முடிப்பதற்குள் அவளின் ஆறு தோழிகளும் " இளவரசி! இளவரசி!" என்று வந்து விட்டார்கள். அவனுக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது. உனக்கு தேவையில்லாத விசயங்களில் தலையிடாதே என்று இளவரசர் சொன்னது

அப்போது தான் அவன் நினைவுக்கு வந்தது. உடனே இடைக்கச்சையை தடவிப்பார்த்தான். நல்லவேளை ஓலையை இரும்பு உறைக்குள் போட்டு வந்தது நல்லதாயிற்று. இல்லையென்றால் தன் எதிர்காலமே பாழாகியிருக்கும் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு குதிரையை நோக்கி வேக நடை போட்டான். நான்கு எட்டுகள் வைத்து இருக்க மாட்டான். "வீரரே " என்ற குரல் தடுத்து நிறுத்தியது.

"இளவரசிக்கு மயக்கம் தெளியவில்லை. கொஞ்சம் உதவுங்கள்" என்று கெஞ்சும் குரலில் கேட்டாள் சேடிகளில் உயரமாயிருந்தவள். வெண்குஞ்சானுக்கு தர்மசங்கடமாயிற்று. விட்டுப்போனாலும் பிரச்சனை உதவினாலும் அரசகுல மகளை தொடுவதால் ஏற்படுல் பிரச்சனை. இதனால் சில கணம் தாமதித்தவன் பிறகு ஏதோ முடிவுக்கு வந்தவனாய் அவளுக்கு அருகில் வந்தான். வந்தவன் இளவரசியின் உடலை மீண்டும் ஆராய்ந்தான்.


--- தொடரும்

No comments:

Post a Comment