ஆசை ஆண்டி. 1

ஆசை ஆண்டி. 1கதையின் நாயகியான என் ஆண்டியை பற்றி சொல்லிடுவோம். ஆண்டி என் வீட்டிற்கு பக்கத்துவீடு. அவள் கணவர் ராமு அங்கிள் பிரபலமான ஒரு தனியார் டி.வி-யின் செய்திப் பிரிவில்கேமராமேனாக இருக்கிறார். அவர்களுக்கு ரம்யா என்று Ukg படிக்கும் ஒரு பெண்குழந்தை. அழகான, அமைதியான குடும்பம். அவர்களுக்குள் நல்ல ஒற்றுமை. அவர்களைப் பார்க்கும்போதுநல்ல கணவன், மனைவிக்கு எடுதுக்காட்டாக எனக்குத் தோன்றும். அவர்கள் அனைவருமே எங்கள் வீட்டில்ஏதோ ஒரு உறவினர்களைப்போல் பழகுவார்கள். உதாரணத்திற்கு இங்குள்ள காய்கறிகள் அங்குபோகும், அவள் கணவண் வாங்கி வரும் ஸ்வீட் ஐட்டங்கள் கொண்டுவந்து இங்கு தருவாள்.என் அம்மாவை "அம்மா" என்றும் அப்பாவை "அப்பா" என்றும் என் அண்ணனை "அண்ணா"என்றுமே அழைப்பாள். என்னைவிட இரண்டு வயதே மூத்தவலாயினும் என்னை "சிவா' என பேர் சொல்லியே அழைப்பாள். அவள் கணவன் வெளியூர் சென்ற நேரங்களில் அதிக நேரம் அம்மாவுடனும், அண்ணியுடனுமே பொழுதை கழிப்பாள். அந்த நேரங்களில் எங்கள் வீட்டிலேயே சாப்பிடுவாள், அம்மாவும் "ஏன் ஒரு ஆளுக்காக சமைக்கிறாய், இங்கேயே சாப்பிட்டுக்கொள்" என சொல்லிவிடுவார்கள். அண்ணியுடன் நல்ல ஒட்டுதல் அவள்.எங்கு சென்றாலும் ஒன்றாகவே செல்வார்கள், கோவில், சினிமா மற்றும் க்ஷ¡ப்பிங் என்று.நான் காலேஜிலிருந்து லீவுக்கு வீட்டிற்கு வந்தேன். அண்ணாவிடம் நான் சொல்லியதைவிட இரண்டுநாட்கள் முன்பாகவே வந்துவிட்டேன். வீட்டில் எல்லோரும் ஆச்சர்யமடைவார்கள், அவர்களை ஒருஇன்ப அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கலாம் என் நினைத்து வந்தவனுக்கு காத்திருந்தது ஒரு பெரிய ஏமாற்றம்.ம்...வீடு பூட்டியிருந்தது. 'எங்கே போயிருப்பார்கள்? கோயிலுக்கா? இல்லை சினிமாவுக்கா?ச்சே....இரண்டு நாள் முன்பே அதுவும் போன் செய்யாமல் வந்தது, எவ்வளவு பெரிய தவறு என என்னைநானே நொந்து கொண்டு, 'சரி கவிதா ஆண்டியை கேட்கலாம், அவர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும்' எனமூளை பளிச்சிட கவிதா ஆண்டியின் வீட்டிற்குப் போனேன். காம்பவுண்ட் கேட்டை திறந்து கொண்டுஉள்ளே சென்று போர்டிகோவில் உள்ள காலிங்பெல் பொத்தானை அழுத்தினேன். உள்ளே சிறிதுநேரம் மௌனம், திரும்பவும் அழுத்தினேன், திரும்பவும் மௌனம்! 'ச்சே...ஆண்டியும் போயிருப்பார்கள் போல' என நினைத்துக் கொண்டு, திரும்பி நடக்க இருந்தவனுக்கு, அந்த யோசனைவந்தது. 'ஆண்டியின் கொல்லைப் புற வாயிலில் அமர்ந்திருந்தால், காலிங்பெல் சத்தம் கேட்காது.'என்ற நினைப்பு வந்தவுடனேயே பின்புறம் நடக்கத் தொடங்கினேன். பின்புறம் வந்து பார்த்தவனுக்குமேலும் ஏமாற்றம். அந்தக் கதவும் சாத்தியிருந்தது. மிகவும் எரிச்சலாக வந்தது. 'அப்படிஎங்கேதான் போயிருப்பார்கள் எல்லோரும்?'. கதவில் கைவைத்து உள்நோக்கித் தள்ளினேன். '...என்ன ஆச்சரியம்', கதவு உள்நோக்கித் திறந்தது. ''அப்பாடா...' என கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே போனேன்."ஆண்டீ........ஆண்டீ......"மௌனம்."கவிதா ஆண்டி.....ஆண்டீ....."மறுபடியும் மௌனம்.நான் நுழைந்ததும் முதலில் வருவது கிச்சன். அதில் இருந்துதான் இவ்வளவு நேரம் கத்தினேன். பதில்மௌனம் தான். அதைத்தாண்டி உள்ளே போனேன், ஒரு ஹால் மாதிரி வரும், அதை ஒட்டி ஒருரூம் அதையும் ஒட்டி ஒரு பாத்ரூம்."ஆண்டீ......கவிதா ஆண்டி....."'படா¡ர்............ர்ர்ர்ர்'நான் கூப்பிட்டதுதான் தாமதம் படாரென பாத்ரூம் கதவு திறந்தது. எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது. அதிர்ச்சி விலகாமல் பாத்ரூம் இருந்த திசையை நோக்கித் திரும்பினேன். அங்கேயும் அதிர்ச்சி விலகாத பார்வையுடன் ண்டி!. கவிதா ஆண்டிதான் குளித்து கொண்டிருந்திருக்கிறாள். சொட்ட சொட்ட நனைந்திருந்தாள். தெப்பலாக நனைந்த ஈரமான மிக மெல்லிசானஒரு டவலை நெஞ்சுவரை கையில் தூக்கிப் பிடித்திருந்தாள். அதிலிருந்து நீர் சொட்டு சொட்டாகவடிந்து கொண்டிருந்தது. க்ஷவரை நிறுத்திவிட்டிருந்தாள்.உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை தண்ணீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென்று அவ்வளவு பக்கத்தில், அதுவும் அவள் எதிர்பார்க்காத தருணத்தில் என்னை பார்த்தது அவளை நிலைகுலையச் செய்திருக்கவேண்டும். அதிர்ச்சியில் கையில் உள்ள டவலை நழுவ விட்டாள். டவல் அவள் காலைத்தேடி ஓடிக்கொண்டிருக்க இப்பொழுது அவள் பிறந்த மேனியாக நின்றாள். ஆண்டியின் பார்வையில் உள்ள மிரட்சி போகவில்லை இன்னும். ஆண்டியின் தலை முதல் கால் வரை ஒரு பொட்டு துணி உடம்பில்இல்லை. என்னை என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் என்னையுமறியாமல் ஒருமுறை தலை முதல் கால் வரைபார்த்தேன். அப்பொழுதுதான் அவள் தன் நிலையைஉணர்ந்தவளாக "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.........அய்யோ..........." என்று பல்லைகடித்தவளாக அவசர அவசரமாக குணிந்து டவலை எடுத்து நெஞ்சின் குறுக்கே பிடித்தவளாக என்னைஒரு அவசர பார்வை பார்த்தாள். எனக்கு அப்போதுதான் உறைத்தது. என் பார்வையை தாழ்த்திக்கொண்டேன். அவள் பார்வையில் இருந்த அதிர்ச்சி இன்னும் மாறவில்லை. நான் மெதுவாக என்முகத்தை தூக்கி அவள் முகத்தை பார்த்து,".ஆ.....ண்....டீ............" என்றேன். வார்த்தை வரவில்லை