அவன் கெஞ்ச ஆரம்பித்தான். .. .”ஸாரி ஸாரி “ என பலமுறை முணுமுணுத்தான். கையை மட்டும் பின்னால் இழுத்துக் கொள்ளவில்லை. என் இருக்கையில் வலதுபுறம் உள்ள கைஓய்வு (ஹாண்ட் ரெஸ்ட்) கம்பியிலேயே இருந்தது. சற்று நேரத்தில் என் கோபம் குறைந்திருந்தது. காம்பிலும் வலி தணிந்திருந்தது. அவன் கெஞ்சல் பரிதாபத்தை ஏற்படுத்தியது. என் உணர்ச்சிகள் ஏற்கனவே கிளறப்பட்டிருந்ததால் அவனை ஒரேயடியாக புறந் தள்ளவும் மனம் இடம் தரவில்லை. ஒன்றும் பேசாமல் அமர்ந்திருந்தேன். அவன் சிறிது கால இடைவெளி விட்டு தொட முயன்றபோது கையை மெதுவே தள்ளிவிட்டேன். இரண்டு மூன்று முறை இவ்வாறு நடந்தது. இப்போது என் கோபமும் வலியும் முற்றிலும் எங்கோ போயிருந்தது. “இதுபோல் இனி காயப்படுத்தமட்டேன். நம்புங்கள் என்னை; ஐ பிராமிஸ் “ “ஸாரி. . ஸாரி” என்பன போன்ற கெஞ்சல்கள் தொடர்ந்து கொண்டேயிருந்தன. மீண்டும் அவன் தொட முயன்ற போது ஒன்றும் எதிர்ப்பு காட்டவில்லை. என் சம்மதத்தைப் புரிந்து கொண்டு அந்த விக்கிரமாதித்தன் என் தொடை மீது கையை வைத்தான்.
“தாங்க்ஸ்” என்று கிசுகிசுத்தபடி ஜாக்கட்டிற்கும் சேலைக்கும் இடையில் வெளியே தெரியும் இடுப்பு மடிப்பில் கையால் தடவ ஆரம்பித்தான். நான் என் வசதிக்காகவும் நாகரீகத்துக்காகவும் சேலையை தொப்புளுக்கு கீழேதான் கட்டுவேன். என் இடுப்பைப் பற்றிய கை இப்போது தொப்புளின் அருகில் கோலம் போடத் துவங்கியது. தொப்புள் குழியில் இறங்கி மெதுவே சுற்றிப் பார்த்தது. இதமாக அதே சமயம் கூச்சம் வராதபடி மில்லிமீட்டர் மில்லிமீட்டராக சற்றே சதைப்பிடிப்புடன் கூடிய என் இடுப்பையும் வயிறையும் தடவி சமவெளி சர்வேயை கரும சிரத்தையாக செய்தான். முன்வயிறு முழுதும் சுற்றிச்சுற்றி தடவிப் பார்த்தான். “என்ன ஒரு வழுவழுப்பு” என கிசுகிசுத்தான்.
(இந்த காலத்து இளைஞர்/இளைஞிகளை நீங்கள் அறிவீர்கள். ஆங்கில மொழி ஊடகத்திலேயே பெரும்பாலோர் படிப்பதால் வாய் திறந்தாலே பீட்டர்தான். . அவனும் அன்றிரவு கிசுகிசுத்தவை ஆங்கிலத்தில்தான். அவன் “சோ வெரி ஸ்மூத்” என்றதை எனக்குத் தெரிந்த அளவில் மொழி பெயர்த்துள்ளேன். இம்மாதிரியான என் மொழிபெயர்ப்பு முயற்சிகள் தொடரும். தவறு இருப்பின் தளத்திலிருக்கும் தமிழ் ஞானிகள் மன்னிக்கவும். மொழி பெயர்ப்பு குறையை நிவர்த்தி செய்ய சமய சந்தர்ப்பத்தை ஒட்டி அவன் ஆங்கில அசல் உரையை நீங்களே ஊகித்துக் கொள்ளுங்கள்.)
வயிற்று வழுவழுப்பையும் தொப்புளின் ஆழத்தையும் இடுப்பு மடிப்புக்களையும் விரிவாக சமவெளி ஆராய்ச்சி செய்து திருப்தியடைந்த கை முன்னர் பாதியில் கைவிட்ட மலை ஆராய்ச்சியை நிறைவு செய்ய மேலே உயர்ந்து என் கனிகளைப் பற்றியது. காம்பை ஒட்டிய கருவளையப் பகுதியில் சுழன்றது. காம்புகளை இம்முறை நளினமாக வருடியது. மெதுவாக காம்பு நுனியை அவன் சுரண்டியபோது என் உணர்ச்சிகள் பொங்கத் துவங்கின. விளைவை என் தொடையிடுக்கில் உணர ஆரம்பித்தேன். என் மூச்சு பெருமூச்சாக மாறியது. இனி இந்த சரசத்தை நிறுத்த எனக்கு சக்தியில்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டேன். நான் ஜன்னலை மிக ஒட்டியும் தேவையான அளவு திரும்பியும் அமர்ந்திருந்ததால் என் இரண்டு மலைகளுமே அவன் கைவீச்சுக்குள் இருந்தன. வலது மலையில் ஏறி இறங்கி கணவாயைக் கடந்து இடது மலையில் ஏறி இறங்கி மலைகளை திரும்ப திரும்ப கிரி வலம் வந்து . . . (புண்ய ஷேத்திர கிரிவலம் உண்மை சொர்க்கத்தில் சேர்க்கும் என்பார்கள். . . அவனின் கை செய்த கிரிவலம் காம சொர்க்கத்திற்கு என்னைக் கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தது. ). . . . வனவாசம் செய்ய இடையிடையே ஆசைப்பட்டு என் அக்குள் காடுகளில் வசித்து அதன் சுகந்தத்தை சுவாசித்து ..அம்மம்மா. . . அவன் கை என் மலையும் மலை சார்ந்த இடத்திலும் செய்த சுற்றுலாவின் விளைவுகள் என் பள்ளத்தாக்கில் நோண்டாமலே ஒரு ஊற்றைப் பெருக்கிடும் போல் மயக்கம் தந்தது. என் தொடைகளை ஒன்றாக அழுத்திக் கொண்டேன். என் இடது கை மன்மதமேட்டின் மீதிருந்த சேலை மடிப்பை தேடத் துவங்கியது. சற்றே அங்கு அழுந்தி முதலுதவி சிகிச்சை செய்ய முற்பட்டது. என் அவல நிலை அறியாமல் அவன் ஒவ்வொரு மில்லி மீட்டராக மலைகளை நுனிப்பிரதட்சணம் செய்தான். (காலடி கொண்டு செய்வது அடிப்பிரதட்சணம் என்றால் விரல் நுனியால் செய்வது நுனிப்பிரதட்சணம்தானே. . .)
“எறும்பு ஊரக் கல்லும் தேயும்” என்பது பழமொழி. ஆனால் ஆண்களின் கைகள் ஊர ஊர. . . அவை ஊர்ந்து கொண்டிருக்கும் போதே. . . எங்கள் குன்றுகள் விம்மிப் பெரிதாகின்றனவே! இது எப்படி? எவருக்கேனும் விடை தெரிந்தால் எனக்கு கூறுங்கள்.
முந்தானை என் தோளிலிருந்து முழுவதுமாக நழுவி என் மடியில் சரணடைந்திருந்தது. உடைச்சிறையிலிருந்து மகிழ்ச்சியுடன் வெளிவந்திருந்த என் முயல்கள் அவன் கைச்சிறைக்குள் பன்மடங்கு மகிழ்ச்சியுடன் அடைந்துகொண்டன. உலா வந்த அவன் கைகளுக்கு இடையூறாக இருந்த என் தாலி சங்கிலியையும் செயினையும் என் முதுகுப்புறமாக விலக்கி விட்டிருந்தான். அவனுக்கு வசதியாக 30 டிகிரி கோணத்தில் நான் ஜன்னலை நோக்கி அமர்ந்திருந்ததால் அவை என் முதுகை உறுத்தவில்லை. தாலியை அவன் தூக்கி விலக்கியபோது “இதுபோல் ஒரு அன்னியனை என்னை அந்தரங்கமாகத் தொட அனுமதிப்பது முறையல்ல” என ஈனஸ்வரத்தில் உறுத்திய என் மனச்சாட்சியும் இப்போது என்னை உறுத்தவில்லை. தாலியை அவ்வப்போது எடுத்து என் துறுத்திய கறுப்புக் காம்பு நுனியிலும், காம்பை சுற்றி உள்ள ஆரியோலா வளயத்திலும் அவ்வப்போது உரசி அவன் விளையாடியதும் என் மனசாட்சியை தட்டி எழுப்புவதற்கு பதில் காமவெறியைத்தான் தூண்டி எழுப்பியது. ஒரு பொது இடத்தில் என் மார்பகங்களை முழுவதும் பொட்டுத் துணி இல்லாமல் திறந்து போட்டு அமர்ந்து கொண்டு ஒரு அன்னிய ஆடவனின் லீலைகளை கண்மூடி ரசித்துக் கொண்டிருக்கும் அளவுக்கு என்னைக் காமம் ஆக்ரமித்திருந்தது.
என் மார்பகங்களை அளந்து அளந்து அளக்கமுடியா மகிழ்வூட்டிய அவன் கை இப்போது என் கழுத்தில் ஊர்ந்து கன்னத்தில் வளைய வர ஆரம்பித்திருந்தது. காது மடல்களை வருடியது. கூந்தலைக் கோதியது. என் கண்களைப் பொத்தி இமைகளை தடவியது. “உங்கள் மார்பகங்கள் இறுக்கம் ஆனால் மிருது. ( யுவர் பூபிஸ் ஆர் ஃபர்ம் யெட் வெரி சாஃப்ட். ) உங்கள் துறுத்திய காம்புகள் என்னை சப்ப அழைக்கின்றன உங்கள் கணவர் மிகவும் அதிர்ஷ்டக்காரர். . . “ என்றெல்லாம் கிசுகிசுத்துக்கொண்டே என் தலயை சன்னலோரம் சாய்த்தான். நான் சூடியிருந்த முல்லைச்சரத்தை முகர்ந்து பார்த்தான். அவன் முதலில் கைநடுங்கியதையும் என்னைத் தொட்டு மட்டும் பார்க்கவே கெஞ்சிக் கூத்தாடியதையும் வைத்துப் பார்க்கும் போது அவன் பெண்ணோடு முழு அளவில் அதுவரை உடல் உறவு வைத்திருக்க முடியாது. ஆனால் இப்போதோ ஏதோ இத்துறையில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றவன் போல் என்னைக் கையாள ஆரம்பித்து விட்டான். என் உதடுகளின் மீது விரலை ஓட விட்டான். நடக்க விட்டான். தவழ வைத்தான். மேல் உதட்டில் அவன் விரல் தவழ்ந்த போது என் அக்குள் வாசம் அவன் விரலில் மிகுந்திருந்ததை முகர முடிந்தது. என்னையறியாமல் என் உதடுகள் குவிந்தன. அவன் விரல்களை முத்தமிட்டன. தொடர்ந்து அங்கேயே விரல்களை நடமாட விட்டான். என் உதடுகளைப் பிரிய வைத்தான். அவன் விரலை சப்பத் துவங்கினேன். அவனுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருந்திருக்க வேண்டும். நான் பூரணமாய் சரணடைந்துவிட்டேன் என்று.
“என் உறுப்பு துடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. மாட்சிமை தாங்கிய உங்களுக்கு சல்யூட் அடித்து மரியாதை செய்கிறது. அதன் ராஜமரியாதையை நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள காத்துக் கொண்டிருக்கிறது ( மைன் இஸ் அவுட் அண்ட் த்ராப்பிங். சல்யூடிங் யுவர் ராயல் ஹைனெஸ். அவைய்ட்டிங் யூ டு அக்செப்ட் இட்ஸ் கார்ட் ஃப் ஹானர்..” என்னருகில் சீட் காலியாகத்தான் இருக்கிறது.” என்று கிசுகிசுத்தான். எனக்கு எழத்தோன்றியது. ஏதோ திடீர் தயக்கம். அமைதியாக இருந்தேன். என் சமவெளியையும் மலைகளையும் அவன் வலது கை சூறையாடிக்கொண்டிருந்தபோது என் பின்புறத்தில் அவன் வலது கை அசைவுகளுக்கு சம்பந்தமில்லாத அசைவுகள் இருப்பது போல் ஓர் உணர்வு ஏற்பட்டதை பிரமை என்று ஒதுக்கியிருந்தேன். அது பிரமையல்ல என்பதையும் அவன் இடது கை என்னிடம் வராமலே இருந்ததற்கான காரணமும் எனக்கு இப்போது தெளிவாயிற்று. இடது கை அவன் உறுப்பை மூச்சுத்திணறல் ஏற்படாது அவன் கால்சட்டை சிறையிலிருந்து மீட்டு தட்டிக்கொடுத்து தடவிக்கொடுத்து எனக்கு சல்யூட் அடிக்குமளவுக்கு கொழுக்க வைத்திருக்கவேண்டும். நான் பதில் கூறாது அமர்ந்திருந்தது அவனை அதிக நேரம் பாதிக்கவில்லை. என் அடிவயிற்றுப் பகுதியில் கையால் தடவிக்கொண்டே அவன் உறுப்பை உருவ ஆரம்பித்திருப்பதை என்னால் உணரமுடிந்தது. அவனுக்கு உதவ பின் இருக்கைக்கு செல்லலாமா என யோசித்தேன். பேருந்து திண்டிவனம் எல்லைக்குள் நுழைய ஆரம்பித்துவிட்டதை கவனித்தேன். முடிவைத் தள்ளி வைத்தேன். நான் எழ முயன்றதையும் அமர்ந்து விட்டதையும் அவன் கவனித்து இருக்க வேண்டும்.
“ ப்ளீஸ் ஆண்ட்டி.. வாங்க.. உங்கள் விருப்பத்துக்கு மாறாக எதுவும் செய்ய மாட்டேன்.. ஐ ப்ராமிஸ்..” என்று கிசுகிசுத்தான். “பேருந்து தேனீருக்காக இங்கு 10 நிமிடம் நிற்கும்.” என்று சம்பந்தமில்லாமல் மெள்ளக் கூறிக்கொண்டே அவன் கைகளை என் அடிவயிற்றிலிருந்து நகர்த்தினேன். கைகளைப் பின்புறம் இழுத்துக்கொண்டான்.
தாலியையும் செயினையும் முதுகுப்புறமிருந்து எடுத்து சரியாகப் போட்டுக்கொண்டேன். என் முந்தானையை மடியிலிருந்து எடுத்து தோளில் போட்டு சுதந்திரமாய் காற்று வாங்கிக்கொண்டிருந்த என் கலசங்களை மறைத்தேன். சாய்ந்து அமர்ந்தேன். என் உணர்ச்சிகளை கட்டுக்குள் கொண்டுவர வெட்டவெளியை வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். தொடையிடுக்கில் சற்றே நெய் கசிந்திருப்பதை நான் அணிந்திருந்த ஜட்டியின் ஈரம் உணர்த்தியது.
ஓட்டுநர் விளக்குகளைப் போட்டார். நிலையத்தை அடைந்தது பேருந்து. வழக்கமான “10 நிமிடம் இங்கு நிற்கும். டீ காபி சாப்பிடுபவர்கள் சாப்பிடலாம்” என்ற அறிவிப்பு. பின் சீட்டு வாலிபனும் எழுந்தான். என்னிடம் “ஏதாவது வேண்டுமா?” எனக் கேட்டான். “நானும் இறங்கப் போகிறேன்” என்றேன். “சரி பார்ப்போம்” என்று கூறி சென்றான். அப்போதுதான் கவனித்தேன் நான் ஜாக்கட் ப்ரா கொக்கிகளை மீண்டும் அணியவில்லை என்பதை. இனி அவற்றை போட முனைந்தால் எவராவது அதை கவனித்துவிட வாய்ப்புண்டு. இருப்பதோ 10 நிமிடம் அதில் இதற்காக நேரம் செலவிடுவதும் உசிதமாகாது. எனவே முந்தானையை நன்கு இழுத்துப்போர்த்தினேன். என் மகன் நடப்பது எதுவும் அறியாமல் ஆழ்ந்து உறங்கிக்கொண்டிருந்தான். அவன் இருக்கையைத் தாண்டி என் அழகுகள் அதிகம் குலுங்கி எவர் கவனத்தையும்/சந்தேகத்தையும் ஈர்க்கக் கூடாதென்ற எச்சரிக்கை உணர்வோடு பேருந்திலிருந்து இறங்கினேன். அவன் சிகரெட் புகைத்தவாறு பேருந்தின் பின்புறம் நின்றுகொண்டிருந்தான். நான் இறங்குவதைப் பார்த்தான். நான் பெண்கள் கழிப்பறை பக்கம் சென்றேன். அவன் சிகரெட்டை கீழே போட்டுவிட்டு நடந்து வருவதைக் காணமுடிந்தது..
பயணம் முடியவில்லை. என் சமவெளியிலும் மலைகளிலும் ஆரம்பித்த அவன் பயணம் என் பள்ளத்தாக்கிலும் தொடர்ந்தது . . . ,அவனிடம் இவ்வளவு கஞ்சி இருக்கும் என்று நான் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை
No comments:
Post a Comment