தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து - 09

ஒவ்வொரு பெண்ணும் வழக்கமாக செய்வதுதான். இச்சை எல்லை மீறும்போது ஆணுக்கு நாங்களே வழி ஏற்படுத்தித் தந்துவிடுகிறோம். உறவின் உச்ச அம்சமான குகைநுழைவுக்கு நாணம் விட்டு தொடைகளை விரித்தும், முன்விளையாட்டைத் துவக்க ஆண் எங்கள் ஜட்டியைக் கழட்டும் போது புட்டத்தை உயர்த்தியும் எங்கள் இசைவை வெளிக்காட்டிவிடுகிறோம். அதுதான் நடந்தது அப்போதும். நாணத்தை முழுதும் துறந்தேன். அவன் கையை என் முழங்கால் முட்டில் எடுத்து வைத்தேன். வெட்கம் என்பது துளியும் இல்லாமல் ஜன்னல் நோக்கி முழுதும் திரும்பி வலது கால் இருக்கையின் சாய்மானத்தை ஒட்டி இருக்குமாறு வைத்துக் கொண்டேன். என் முதுகு என் இருக்கையின் இடக்கைப் பிடியில். இடது தொடையை மறைத்தும் மறைக்காமலுமிருந்த சேலையை, பாவாடையுடன் சேர்த்து இடுப்பருகே உயர்த்தினேன். இடது காலைத் தூக்கிப் பரப்பி என் முன் இருக்கை சாய்மானத்தின் பின்புறத்தை தாரமாக்கி வைத்துக் கொண்டேன். திரும்பி அமரும்போது அவன் கையை விடவில்லை. ட்யூப் லைட் ஆஃப் ஆகி விட்டால் மறுபடி ஒருமுறை மல்லுகட்ட வேண்டியிருக்கும் எனும் எச்சரிக்கை உணர்வுதான் காரணம். இடுப்பில் குவிந்திருந்த சேலையையும் பாவாடையையும் சுருட்டி உயர்த்தி, சரிந்து கீழே வராதவாறு, தொப்புள் மட்டத்தில் திரட்டி வைத்தேன்.

கண்ணாடி அடைத்திருந்தும் மெலிதான காற்றோட்டம் இருந்தது; அந்தரங்கத்தில் புசுபுசுவென்று குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது. இதுவரை எப்போதும் அநுபவித்திராத புது உணர்வு. ம்ம்.ம். இன்று எல்லாமே புது அநுபவம்தான். அவன் கையை மெதுவே என் தொடைக்கும் கீழ்க்காலுக்கும் இடையிருந்த இடைவெளி நோக்கி உந்தினேன்; “மகனே! இனி உன் சமர்த்து” என எண்ணிக் கொண்டேன். கோடு போட்டால் ரோடு போடத் தெரியும் என அவன் நிரூபித்தான். நள்ளிரவு தாண்டிய அந்த நேரத்தில் கிடைத்த சுதந்திரத்தை ‘ ஆடி, ஆனந்தப் பள்ளு பாடி ‘ கொண்டாட ஆரம்பித்தான்.

கையை கீழிறக்கி இடைவெளியில் புகுந்து, தொடையும் புட்டமும் சேரும் இடத்தில் தயங்கி பரிசோதனைகளை ஆர்வமுடன் ஆரம்பித்தான். ஜன்னல் நோக்கி கால் விரித்து ஏறக்குறைய படுத்திருந்த நிலையில் நான் இருந்ததால், குழகுழப்புடன் இருந்த குகை வாயில்தான் அவன் விரலில் முதலில் பட்டது. விரல் நுனியில் அதை சுழற்றி எடுத்துக் கொண்ட நீண்டிருந்த என் வாய்க்காலின் மேலாக நெய்யை தடவிக்கொண்டே சென்றவன், சிக்கென என் பீடபூமியைக் கவ்வினான். முக்கோண பீடபூமி முழுதும் அவன் ஆதிக்கத்தில். வாய்க்காலுள் இறங்காது உப்பியிருந்த முக்கோண சதையைப் பதம் பார்த்தான். முடிக்கீற்றுக்களை தரம் பார்த்தான்.

உணர்ச்சி மேலீட்டால் வியர்த்திருந்த வாய்க்காலிலிருந்து காமவாசம் எழ ஆரம்பித்திருந்தது. ‘ இதேதடா வம்பாகி விடுமோ? ‘ என கண்களை மேலுயர்த்தி முன்புறம் நோட்டமிட்டேன். ஆழ்ந்த உறக்கம் போலும்; எவர் கவனமும் இங்கில்லை. பேருந்து ஓட்டத்தில் காற்று பெண்மையின் வாசத்தை பின்புறம் எடுத்து சென்றுவிடும் என்பது மனதில் பட்டது. காற்றுக்கு நன்றி கூறிக் கொண்டேன். பின்புறம் இருந்த அவனும் தன் சுவாசத்தில் என் வாசத்தை உணர்ந்திருக்க வேண்டும். கட்டை விரல் உயர்த்தி இதர நான்கு விரல்களையும் முக்கோண உப்பலிலும் வாய்க்காலிலும் அழுத்தினான். கையைப் பின்னுக்கு இழுத்தான். விரல்களில் திரட்டிய வாசத்தை முகர்ந்திருக்க வேண்டும். “ உங்கள் பெயர் சுகந்தாவா? நறுமணம் வீசுகிறீர்களே! “ என கொஞ்சிக் கொண்டே மீண்டும் கையை என் உப்பலில் படர விட்டான். ( “கிட்டத்தட்ட நெருங்கி விட்டாய். என் பெயர் மலர் விழி “ என நினைத்தேன்; அவனிடம் கூறவில்லை.)

கசிந்திருந்த நெய்யை விரலால் திரட்டி திரட்டி காமத்தில் அதுவரை வியர்த்திருந்த வாய்க்காலை நெய் வாய்க்காலாக்கினான். வாய்க்காலின் மீதாக அவன் இதற்காக நடத்திய நடை பயணம் அதனுள் வளர்ந்திருக்கும் என் உள்இதழ்களை விம்ம வைத்தது. எங்களைக் கண்டும் காணாமல் நடை பயில்கிறாயே எனத் துடிக்கத் துவங்கின. குடை நிழலிருந்த பருப்பு இன்ப நெய் மழையில் நானும் நனைவேன் என அடம் பிடித்தது; குடைக்குள்ளிருந்து சீறத் துவங்கியது; என் வளர்ச்சியைப் பார் என வளரத் துவங்கியது. வாய்க்காலின் வெளிப்பிளவும், உள் இதழ்களும், பருப்பின் மீதிருந்த குடையும் பருப்பும் “அவன் மீது முதல் உரிமை எனக்குத்தான்; எனக்குத்தான்” என போர்க்கோலம் பூண்டன. இந்த உள்நாட்டுப் போர் பற்றி எதுவும் அறியாமல் உள் இதழ்களைப் பிரிக்காமலேயே வாய்க்காலின் இரு ஓரங்களிலும் இறங்கி, நிறைந்திருந்த நெய்யில் நீந்திக் கொண்டிருந்தான். எனக்குள் சூடு ஏறிக் கொண்டேயிருந்தது. ‘என் இதழ்களைப் பிரியேண்டா. உள்ளிருக்கும் பருப்பு மொட்டை ருசியேண்டா’ என கத்தத் தோன்றியது.

ஒரு வழியாக வாய்க்காலின் ஓரத்திலிருந்து மேலேறி வாய்க்காலுள் கறுத்துப் பெருத்து வளர்ந்திருந்த இதழ்களைத் தொட்டான். ஒட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த நீண்ட இதழ்களை மலர் போல் மென்மையாக விரித்தான். உட்புறத்தில் தடவிப் பார்த்தான். எண்ணை பிசுபிசுப்பு போன்று அங்கு ஊறியிருந்த தேனை சீராக இதழ்களில் பரப்பினான். பெண் வாசனை மிகுந்து நிறைவதை நானே ரசித்து முகர்ந்து கொண்டிருந்தேன். கிறங்க ஆரம்பித்தேன். நெய்யூறும் குகை வாயிலுக்கு சென்றான். விரலில் நெய் கொண்டு வந்தான். தேனுடன் நெய் கலந்தான். ஒவ்வொரு இதழையும் இரு விரல்களுக்கிடையில் பற்றித் தடவினான். இரு இதழ்களையும் சேர்த்து விரலால் பிடித்து உள்ளிருக்கும் பருப்பு மொட்டை மூச்சு திணறச் செய்தான். ஒட்டிக் கொண்ட இதழ்களைப் பிரித்து பருப்பு மொட்டை மூச்சு வாஙக விட்டான். ஜவ்வு மிட்டாய் போல் இழுத்துப் பார்த்து வேடிக்கை செய்தான். உணர்ச்சி மிகுதியில் தொண்டையெல்லம் காய்ந்து விட்டது எனக்கு. உதடுகளை நாவினால் ஈரப் படுத்திக் கொண்டேன். இதழ் விரிந்து மலர் போல் இருந்த இடம் தேன் நெய் வாசக் கலவையால் நிறைந்தது. தளும்பியது. என் கை விம்மும் கனிகளைப் பற்றி வருடி தேறுதல் செய்தது. விறைத்து நின்ற காம்புகளை நெருடியது.

இதழ்களின் ஊடே இயல்பாகவே பிங்க் கலரில் இருக்கும் என் பருப்பு மொட்டு அதன் குடையைக் கீறி வெளிவந்து ரத்தக் கொதிப்புடன் மேலும் சிவந்து துடிக்கத் துவங்கியது. இங்கே துடிப்பது எது என ஆர்வமுடன் ஸ்பாஞ்சு போல அதைத் தடவினான். மேலும் விறைத்து வளர்ந்தது. இவளிடம் எப்படி ஒரு குட்டி லிங்கம் என வியந்து ஒருமுறை விரலால் பக்தியுடன் சுற்றி வந்தான். தேனுடன் நெய் கலந்து அதன் பீடத்திலிருந்ததை விரலால் திரட்டி காப்பு செய்தான். குகை வாய் நெய்யால் நனைய நனைய அபிஷேகம் செய்தான். லயத்துடன் பாந்தமாக தட்டிப் பார்த்தான். தட்டத் தட்ட விறைப்பு கூடியது. என்னிடம் மூச்சிறைப்பு கூடியது. முற்றிய முழு கடலை போல என் பருப்பு மொட்டு வளர்ந்து விறைத்து பெருமிதத்துடன் நெய்யில் நனைந்து நின்றிருந்தது.

இந்த இன்பப் பயணம் மேலும் தொடர்ந்தது. உங்களுடன் பகிர்வதும் தொடரும். . . . . .